21 lutego to Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Czas zachęcający do refleksji o języku jako najdoskonalszym narzędziu komunikowania się ludzi.

To nie my mówimy słowa, lecz słowa nas mówią.
(Witold Gombrowicz)

Czy można poświęcić życie, by obronić język? W 1952 roku pięciu studentów zginęło, bo walczyli o język bengalski jako urzędowy w swoim państwie.
Aby to upamiętnić, od 23 lat obchodzimy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego, aby pamiętać – jak to określił językoznawca – Jerzy Bralczyk:
Człowiek istnieje w znacznej mierze poprzez język. Przyglądając się językowi człowieka, poznajemy jego świat.
W tym roku przypominamy, że ważnym składnikiem komunikacji językowej jest milczenie. Językoznawca Walery Pisarek przekonywał:
Kto nie umie milczeć, nie umie też mówić.
Poprzez zwięzłe myśli znanych ludzi chcemy zachęcić do chwili refleksji o tym, jak każdy z nas „obchodzi się” z polszczyzną.
Na zakończenie przestroga:
Nierozważnie mówić – to ranić jak mieczem,
A język mądrych – lekarstwem.
Prawdomówny język trwa wieki, a chwilkę – język kłamliwy.
(Księga Przysłów 12, 18-19)

Opracowanie: Prof. Ewa Zając, polonistka